DEX Ticaret Operatörü Tasarımının Derinlik Düşüncesi

Merkeziyetsiz borsa (DEX) geliştirirken, işlem operatörlerinin tasarımı temel bir görevdir. İşlem operatörleri lineer veya lineer olmayan olabilir, bu seçim DEX'in çalışma şekli üzerinde derin bir etki yaratacaktır.

Lineer ticaret operatörleri, piyasa da arbitraj fırsatları olmadığı varsayımıyla, dengeli fiyat teorisine dayanır. Tam bir piyasada, yalnızca lineer ticaret operatörleri arbitrajın olmadığını garanti edebilir. Ancak, lineer operatörler sözleşmelerde eşdeğer olduğundan ve benzersiz bir avantaj oluşturamadığından, protokol değerini yakalamak ve tokenleştirmek zordur.

Doğrusal olmayan ticaret operatörleri, fiyatlandırma, ticaret ve değer birikimini aynı anda gerçekleştirmeye çalışır. Ölçekle ilgili kendi kendini güçlendiren özelliklere sahip olacak şekilde tasarlanabilir, böylece değer yakalayabilir. Ancak bu yaklaşım birçok zorlukla da karşı karşıyadır: Tam piyasalarda yalnızca çok dar bir aralıkta doğrusal operatörler ile uyum sağlanabilir; eksik piyasalarda verimlilik ve maliyet şüphelidir; değer girdi kaynakları belirsizdir ve kaybolma riski taşır.

Şu anda birçok AMM, sabit çarpan modeli ( gibi XY=K) kullanmaktadır; bu, tipik bir ölçekle ilgili non-lineer operatördür. Sadece piyasa yapıcı havuzu yeterince büyük olduğunda yerel olarak lineer ticareti simüle edebilir. Buna karşılık, bazı oracle tabanlı lineer modeller daha özsel ve doğaldır.

Fiyatlandırma yetkisini tamamen zincir üzerinde tutmak bir yanlış anlama olabilir. Zincir üzerindeki işlemlerin ayrıklığı ve açık artırma özellikleri, bunların tam piyasa etkin fiyatlandırma ihtiyaçlarını karşılamasını zorlaştırır. Tam olmayan piyasalarda (, yeni projeler ) için kilit nokta, hızlı ve düşük maliyetle fiyat oluşumu sağlamak ve büyük miktarda işlem gerçekleştirmek, arbitrajı önlemekten ziyade.

Doğrusal olmayan operatörler, fiyatlandırma ve ticareti aynı anda gerçekleştirirken, tahmin modeli ile rekabetinde ticaret verimliliği dezavantajlıdır. Avantajı muhtemelen yalnızca fiyatlandırma maliyetleri ve verimliliği açısından mevcuttur, ancak bu konu hala derinlemesine araştırmayı gerektirmektedir.

Değer girişi, doğrusal olmayan operatörlerin karşılaştığı bir diğer zorluktur. Tamamlanmış piyasalarda, arbitraj kayıplarını telafi etmek için çok sayıda küçük işlem gereklidir, ancak bu, zincir üzerindeki maliyetlerin artması nedeniyle zor olabilir. Yüksek derecede tamamlanmamış piyasalarda, herhangi bir doğrusal olmayan operatör işlem taleplerini karşılayabilir ve odak, işlem hacmini maksimize etmeye kayar.

Özetle, doğrusal olmayan ticaret operatörleri, merkeziyetsiz protokollerde değer yakalamak için ideal bir seçim değildir. Buna karşın, arbitraj zorluğunun yüksekliği nedeniyle faiz oranı operatörlerinin belirli bir değeri vardır, ancak bu daha çok geçici bir çözüm olup, esas yenilik değildir.

Gelecekteki iyileştirme yönleri, tarihsel işlem verilerini kullanarak arbitraj riskini azaltmak için yinelemeli bilgilerin entegrasyonuna odaklanabilir. Bu, operatörlerin arkasındaki temel risklerin derinlemesine analizini gerektirir ve ticaret hedeflerini netleştirmelidir. Finansal hizmetlerin operatör teorisi altında birleştirilmesi ve daha etkili matematiksel modellerin geliştirilmesi, zincir üzerindeki finansın gelişimini teşvik etmenin anahtarıdır.